رسمش نبود
رسمش نبود توو سختی ها تو هم یه جور عذاب شی
با رفتنت برای من سوال بی جواب شی
قرار نبود اول راه تحملت تموم شه
حالا که محتاج توام بودنت آرزم شه
باور نمیکنم که تو همون تو قدیمی
همون رفیق گریه با خنده صمیمی
هرچی که داشتم یه شبه رفتی ازم گرفتی
دلخوش عشق تو شدم رفتی اونم ازم گرفتی
امید من وقت غمم ، پای دلم نموندی
از توو چشای عاشقم غربتمو نخوندی
سهم من از خاطره هات گلای پرپرت بود
رفتن بی خداحافظیت ضربه آخرت بود