ماهی تگزاس
تگزاس
تگزاس سیچلاید به نامهای تگزاس و سیچلاید مرواریدی در بین ماهیان زینتی معروف میباشد
دارای نام علمی Cichlasoma cyanoguttatum است.
بومی مکزیک و آمریکای مرکزی میباشد.
ماهی تگزاس تا اندازه 30 cm در آکواریوم میتواند برسد.
دارای رژیم غذایی گوشتخوار تا همه چیز خوار میباشد.
Ph آب را در محدوده 6.5 تا 7.5 حفظ کنید.
میتواند در آبی با درجه حرارت 23-30 درجه سانتیگراد زندگی کند.
طول عمر:10_15 سال
بسیار قوی و قلمروطلب میباشد بنابراین یکی از گزینه های خوب برای تانکهای با سیچلایدهای درشت و قوی هیکل میباش((این ماهی را نمیتوان با اسکار-فلاور هورن-زندانی و از این رده نگه داشت )).
ماده ها کوچکتر از نرها میباشند و دارای رنگی به مراتب روشنتر و در هنگام تخمریزی دارای آلت تناسلی U شکل و همچنین در هنگام تخمریزی لکه های مایل به صورتی در روی باله پشتی خود هستند نرها درشت جسه ترو زیباتر و دارای کله ای برامده به نام تاج و آلت تناسلی v شکل در فصل تخمریزی هستند.
شرایط تخمریزی مانند ماهی اسکار میباشد و در روی سنگ سطح صاف و یا گودالی تخمریزی که تعداد تخم ها به 250-1000 عدد میرسد و تخم ها بعد از 4-7 روز تبدیل به بچه ماهی که بعد از جذب زرده باید با آرتیمنیا یا مواد غذایی ریز تغذیه گردند.
به تگزاس میتوانید گوشت-و سبزیجات مختلف و ...بدهید.
ماهی تگزاس را میتوان با بعضی از گونه های دیگر ترکیب کرد و سیچلایدهای رده جدید را بدست آورد.
ماهی تگزاز به تانکی در حدوده 170 لیتر به با فضای آبی در تانک احتیاج دارد.
سیفون و تعویض مرتب آب برای تانک تگزاز فراموش نشود.
سیچیلاید تگزاسی یکی از گونه های جنگجوست که نیاز به مخزن بزرگ اختصاصی دارد و البته در صورت خالی بودن مخزن هیچ اعتراضی از خود نشان نمی دهد. کما اینکه این بهتر است،چرا که این ماهی تمام گیاهان موجود را از ریشه در خواهد آورد.
این ماهی بومی شمال مکزیک،تگزاس جنوبی است که می توان آن را شمالی ترین سیچیلاید در قاره آمریکا و حتی در تمام جهان دانست.این سیچیلاید آبهای تمیز را ترجیح داده و به طور ویژه ای نمی تواند آبهای کثیف را تحمل کند ، چرا که به زودی بر سلامتی اش تاثیر خواهد گذاشت.
اما باید توجه داشت که این ماهی مقدار قابل ملاحظه ای فضولات تولید می کند.بیشتر نگهدارندگان این ماهی به طور دوره ای یک سوم از آب را تعویض می کنند البته در عین حال که فضولات موجود در کف را سیفون می کنند.
این ماهی نسبت به بیشتر سیچیلایدها در برابر دمای پایین آب مقاوم بوده و با تغییرات دما نیز به خوبی هماهنگ می گردد.
طول نمونه آکواریومی به ندرت از 15 سانت تجاوز می کند اما قطعا در طبیعت تا حد بیشتر از این هم رشد می کند. برای این سیچیلاید دو شکل قابل ترسیم است :
یکی شکل جوان که رنگ آن از نارنجی تا سبز زیتونی با خطوط بسیار تیره است و دیگری شکل بالغ که خالهای زیادی به رنگ خاکستری مایل به آبی با نقاط سبز و آبی بر آن مشاهده می شود که گسترش این خالها تا باله پشتی هم می رسد.روی هم رفته سیچیلاید تگزاسی گونه ای زیبا با پشت نسبتا بلند و چشمانی بزرگ است.
پیشانی شیب تندی به عقب داشته و باله ها به علت هم رنگ بودن با بدن به طور مشخص قابل تشخیص نمی باشند.
آن گونه ای پر خور نیست اما این مطلب نباید مورد سو استفاده قرار گیرد. جهت حفظ و سلامتی ، غذاهای زنده و یا غذاهای خشک جایگزین مناسب ضروریست.
تشخیص جنسیت به آسانی در این ماهی امکان پذیر نیست. ولی به طور کلی جنس نر بزرگتر است.علاوه بر آن که انتهای شکم نر کمتر و معمولا باله مخرجی و پشتی بزرگتر می باشد.
به هنگام تولید مثل ، جنس نر رنگش را به طور دراماتیکی تغییر می دهد و قسمت بالایی بدنش کرم رنگ و دارای خالهای قهوه ای و طرحهایی می شود. شکم ماده نیز تیره تر و تقریبا با سایه تیرهای نمایان میگردد..
این نوع سیچیلاید هم به روش مرسوم سیچیلاید ها ( تخم ریزی بر روی یک سطح صاف) تولید مثل می کنند اما مجبور کردن آن به این کار چندان آسان نیست. البته به موازات افزایش دمای محیط پرورش ، عادت دادن و جدا کردن والدین از هم دیگر توسط یک شیشه که همدیگر را بدون دستیابی ببینند،ممکن است مفید واقع گردد.هر چند این ماهی گونه ای نیست که به طور منظم زادو ولد کند و در نتیجه پیشنهاد یک روش کنترلی تولید مثل مقدور نمی باشد.
