فروشگاه گل آمیتیس - حسن آباد جرقویه اصفهان

گیاه رز ماری

 

 

 

رزماری، برگ و سرشاخه های گلدار خشک شده گیاه Rosmarinus officinalis از خانواده نعناعیان (Lamiaceae) است که حداقل دارای 1 درصد (حجم/وزن) روغن فرار می باشد.

? نام گیاه:

? لاتین: Rosmarinus officinalis

? فارسی: رزماری، رومارن

? ریخت شناسی:

گیاه معطر بوته ای و پایا، با شاخه های بالارونده، که ارتفاع آن به 2 متر می رسد. برگ های باریک با انتهایی بدون نوک و سوزنی شکل (نازک)، گل ها به رنگ سبز تیره و به ندرت صورتی یا سفیدرنگ می باشد.

? اندام دارویی

برگ و سرشاخه های گلدار گیاه، اندام داروئی رزماری را تشکیل می دهد

? زمان جمع آوری

برگ و سرشاخه های گلدار گیاه رزماری هنگام شروع باز شدن گل ها و در فصول بهار و تابستان جمع آوری می گردد.

? دامنه انتشار

پرورش گیاه رزماری در بیشتر نواحی ایران معمول می باشد. پرورش دهندگان عمده گیاه رزماری را در دنیا، کشورهای شمال آفریقا خصوصاً مراکش و تونس و کشورهای جنوب اروپا خصوصاً اسپانیا، فرانسه، ایتالیا، یوگسلاوی و آمریکا تشکیل می دهند.

 

 

? موارد استعمال

از رزماری به صورت خوراکی در درمان اضطراب، سردرد، میگرن، فشار خون، نفخ و بی اشتهایی و به صورت موضعی به عنوان مسکن موضعی در درمان دردهای عضلانی و بیماری های روماتیسمی استفاده می شود. همچنین به علت عطر و طعم مناسب در صنایع آرایشی ـ بهداشتی مورد استفاده قرار می گیرد.

روغن رزماری یک روغن محرک است و از نظر رایحه و اثر، گرم و نافذ می باشد. اثر محرک رزماری روی سیستم اعصاب مرکزی بسیار برجسته است.

مصرف رزماری چون موجب سهولت ترشح و دفع صفرا می شود از این جهت از آن در بیماری های یرقان و نارسایی اعمال کبد استفاده می شود. مصرف رزماری در موارد ضعف عمومی، خستگی مفرط و بی حالی بیمار در دوران نقاهت مفید تشخیص داده شده است.

? عوارض جانبی

مصرف دارویی موضعی گیاه و یا کاربرد فرآورده های آرایشی ـ بهداشتی حاوی رزماری در برخی از افراد حساس، گهگاه ایجاد قرمزی پوست، درماتیت، حساسیت پوستی و حساسیت به نور ایجاد می کند.

? موارد احتیاط

رزماری در دوران بارداری، شیردهی و در بیماران صرعی و فشار خون بالا بهتر است به?کار نرود. روغن رزماری دارای 20ـ10 درصد کافور است که اگر به مقدار زیاد مصرف شود می تواند موجب تشنجات صرع مانند شود.

موارد استعمال در پزشکی گذشته: در طب گذشته از رزماری به صورت خوراکی به?عنوان مدر و ضد نفخ و به صورت موضعی به?عنوان ضد التهاب و ضد درد استفاده می کرده اند.

طی صدها سال از رزماری در مراقبت از پوست و مو استفاده شده و یکی از اجزای ادکلن real و جزو اصلی آب تقطیری تهیه شده از الکل رقیق و گل های رزماری است که نوعی مخلوط قابض گیاهی در حامل سرکه سیب می باشد و به پاکسازی، تقویت و سم زدایی پوست به ویژه پوست های چرب و مستعد آکنه کمک نموده و به داشتن اثرات فوق العاده در ایجاد جوانی مشهور است.

رزماری برای آبکشی موهای تیره و مالش دادن پوست سر مورد استفاده قرار می گیرد که برای تأمین سلامت موها و جلوگیری از ریزش بیش از حد آنها به ویژه متعاقب بیماری ها واقعاً ارزشمند است. رزماری به برگرداندن رنگ به موهای خاکستری و حتی درمان طاسی مشهور است.

 

منبع:روزنامه تهران امروز

نام : فایتر ( جنگجو )

زادگاه : تایلند و جنوب شرقی آسیا

اندازه : 12- 10 سانتیمتر رشد می کنند .

سازگاری : به ماهی های دم بلند آسیب رسانده ولی با ماهیهای بزرگتر از خود قابل نگهداری است .

خصوصیات فیزیکوشیمیایی : دما = 27- 24 درجه سانتیگراد – PH = 6.5 – 8.2

تغذیه : انواع غذاهای خشک

فایتر یکی از اعضای خانواده ی گورامی ها به شمار می روند که یک تفاوت اساسی سبب تمایز بین آنها شده است و ان اینست که : گورامی ها بسیار صلحجو بوده و به جز در زمان تولید مثل به ماهی های دیگر آسیبی نمی رسانند ؛ اما فایتر ها همانطور که از نامشان پیداست ، بسیار مهاجم بوده و با گونه های کمی از ماهی ها قابل نگهداری هستند .در بیش تر مراکز فروش ماهی هم فایتر ها را برای جلوگیری از آسیب رساندن به سایر ماهی ها آنها را در لیوان نگهداری می کنند .

نکته : هرگز فایتر را نباید با زنده زاها نگهداری کنید ، چون علاوه بر خوردن بچه های آنها ، علاقه ی زیادی به خوردن دم بلند آنها دارد و نهایتاً سبب مرگ زنده زاها می شود .اما فایتر را می توان با گورامی ها ، بارب ها ، آنجل ها ، لوچ ها ، شارک ها و سایر ماهی ها ی بزرگتر از خود که باله ی بلند و نرمی ندارند ؛ نگهداری کرد .

تذکر : هرگز نباید فایتر نر را با فایتر دیگری ( چه نر و چه ماده ) در یک تانک نگهداری کرد ، چون باعث دعوا بین آن دو و مرگ یکی از طرفین می شود . اما فایتر های ماده را می توان با هم نگهداری کرد .

نحوه ی تشخیص جنسیت : نر ها باله های کشیده و بلندی دارند در حالی که در ماهی ماده این باله ها از یک یا دو سانتی متر بیش تر تجاوز نمی کند .

نحوه ی تکثیر : پس از اینکه متوجه شدید فایتر نر روی آب ( کنج تانک ) با دهان خود حباب هوا درست می کند ، می توان آن را به یک تانک حداقل 40 لیتری منتقل کرده و پس از ریختن محلول ضد عفونی ( به ازای هر 5 لیتر یک قطره ) در آب ماهی ماده را در تانک قرار دهید .شکم ماهی ماده در زمان بارداری بسیار ورم کرده و از دیگر ماهیان دوری می کند .آنها همانند گورامی ها دور هم می چرخند و توپی گرد را تشکیل می دهند که در این زمان ماهی نر با یک ضربه تخم ها را از شکم ماده بیرون کشیده و از هم جدا می شوند .پس از اینکه فایتر ماده به طور کامل تخم ریزی کرد ، آن را به تانک دیگری منتقل کنید تا تخم ها را نخورد .

اما تخم ها به دلیل سبک بودن به روی آب رفته و فایتر نر آنها را درون حباب های ایجاد کرده روی آب قرار می دهد تا راحت تر آنها را بارور کند .

نکته : می توان برای جلوگیری از پخش شدن حباب ها در آب یک برگ کاهو را روی آب قرار داد تا فایتر نر زیر آنها حباب ها را ایجاد کند .اما 48 ساعت پس از بارور شدن تخم ها ، بچه ها از آن بیرون می آیند که فایتر نر یک یا دو هفته از آنها مراقبت می کند و پس از این مدت باید فایتر نر را به تانک دیگر منتقل کرده و بچه ها را با غذاهای پودر شده ای مانند کرم قرمز و کرم فشرده تغذیه کرد .

تذکر : حتی پس از یکبار تخم ریزی فایتر ها هم نباید آنها را با هم در تانک نگهداری کرد .

 

منبع: http://www.aquamorvarid.com

گوپی

 

 

پرورش و تکثیر ماهی گوپی بسیار آسان است و به افرادی که علاقه به تکثیر ماهیان زینتی دارند توصیه می شود از گوپی شروع کنند. پرورش گوپی به صورت نگهداری جدا و همچنین به صورت پرورش در آکواریوم های پرجمعیت و شلوغ امکان پذیر است.

ماهی گوپی از دسته ماهیان زنده زا است و دارای لقاح داخلی می باشد. ماهی ماده پس از هر مرتبه بارور شدن توسط ماهی نر می تواند تا 5 مرتبه زایمان نماید. ماهی ماده قبل از زایمان دارای شکمی متورم است و معمولا" در مقابل شیشه ی آکواریوم شنای عمودی می کند.

در صورت مشاهده ی به موقع ماهی ماده ی باردار می توان آن را به زایشگاه منتقل نمود تا زایمان نماید. در این صورت نوزادان از حمله ی سایر ماهی ها در امان خواهند ماند. زایمان ماهی گوپی در آکواریوم های شلوغ و گیاهی نیز موفقیت آمیز است. در چنین آکواریوم هایی نوزادان در لا به لای گیاهان پنهان می شوند و از حمله ی سایر ماهی ها در امان می مانند.

در هر بار زایمان حداکثر 40 تا 50 نوزاد متولد می شوند. نوزادان گوپی جثه ی نسبتا" بزرگی دارند و همچنین از مقاومت خوبی برخوردارند. نوزادان پس از یک ماه بالغ می شوند و نر ها از ماده ها متمایز می گردند. نر ها دارای عضو جفتگیری در زیر شکم خود هستند که ماده ها فاقد این عضو هستند.

پس از 3 ماه دم ماهی های نر به زیبایی یک ماهی مسن می شود. گوپی ها عمر زیادی ندارند و تنها 2 سال عمر می کنند.

پرورش گوپی تنها می تواند جنبه ی تفریحی داشته باشد و از نظر اقتصادی مقرون به صرفه نیست.

 

 

آشنایی با ماهی گوپی
در میان ماهیان تزئینی ماهی گوپی یکی از مشهورترین ماهیان آکواریومی است که ماده آن بسیار بزرگ تر و چاق تر از گوپی نر است.
ماهیان گوپی از نظر شکل بسیار متفاوت هستند و حتی در یک گونه خاص نمی توان دو قطعه مشابه پیدا کرد. ماهی گوپی ماده دارای رنگ خاکستری تیره است، حال آنکه گوپی نر بسیار خوشرنگ و با طرحهای متنوع است و باله های بزرگی دارد.
گونه های مختلفی از ماهی گوپی وجود دارد که شما می توانید با تکثیر انواع جدیدی از آن به دست آورید.

از نظر اندازه این ماهی اندازه های مختلفی بین 6-4 سانتیمتر (اینچ 3/2 تا 6/1) دارد.ماهی گوپی را می توان با انواع غذاها تغذیه کرد.
ماهی گوپی از غذاهایی که تنوع زیادی دارند تغذیه می کند نظیر (غذاهای پودری، جلبک اسپرولینی، کاهو، اسفناج، غذاهای خشک فریز شده). آنها تقریباً همه چیز می خورند.
گوپی ها معده کوچکی دارند وبا یک بارتغذیه سیر می شوند.
طبق این رویه، وقتی نوزاد گوپی که بسیار ریز و کوچک است، لارو یا کرمی که به اندازه جثه خودش است را می خورد برای بیننده خیلی جالب است اگر چه آن لارو اغلب ممکن است بزرگ تر از بچه گوپی ها باشد.
آنها دوست دارند ماکارونی بخورند و بهترین غذادهی برای آنها 3 وعده در روز است. زمانی که ماده ها و نرها با هم باشند عمل لقاح را انجام می دهند. نرها هنگام مواجه شدن با ماده به وسیله بازکردن باله هایشان و پیچ دادن به بدنشان نمایش یک اظهار علاقه را انجام خواهند داد. گوپی ها زنده زا هستند.
نوزادها بعد از این که متولد شدند باید فوراً از والدینشان دور شوند در حقیقت نوزادگوپی در محلهای مناسب و خوبی پنهان می شود . نوزاد گوپی غذای لذیذی برای اغلب ماهیها می باشد. گوپی های ماده لاغردر حدود سه ماهگی بالغ می شوند و نرها زودتر بالغ می گردند.

 

دوره دوباره بارور شدن برای ماده 4 هفته طول می کشد، آنها مولدهای خوبی هستند بنابراین اگر شما فقط در آکواریوم ماهی گوپی دارید، آنها می توانند بارها تکثیر یابند.
درجه حرارت متوسطی که ماهی گوپی احتیاج دارد 23 تا 24 درجه سانتیگراد یا 82 تا 84 درجه فارنهایت می باشد،اماآنها میتوانند در آبی بین درجه حرارت19-29درجه سانتیگراد و58تا69درجه فارنهایت و محل زندگی آنها باید آبی آرام برای زیستن داشته باشد. آنها ماهی های اجتماعی هستند، بهتر است که در آکواریوم بیش از 5 گوپی داشته باشیم. توصیه می شود که در مقابل هر 3 ماده یک ماهی نر داشته باشیم قابل ذکر است که گوپی ها، ماهیهای دیگر را در آکواریوم اذیت می کنند چون آنها اغلب بقیه ماهیهای اطرافشان را دائماً دنبال می کنند. اما آنها آسیبی به ماهیهای دیگر نمی رسانند فقط گاهی اوقات باله های بعضی ماهیها را گاز می گیرند و بعضی از ماهی های بزرگ می توانند گوپی ها را بخورند. پس باید از ماهیهایی که با گوپی ها در یک آکواریوم هستند محافظت نمائیم.در آکواریوم ها PH آب باید بین 7 الی30/8 و DH (سختی عمومی) آب بین 12 الی 18 باشد.

ماهی های گوپی دارای رنگ های متنوع و زیبایی هستند که انواع آن عبارتند از :
گوپی پوست ماری – گوپی دم قرمز سنگاپوری – گوپی کمر مشکی سنگاپوری – گوپی دم زرد – گوپی دم آبی – گوپی دم خرگوشی – گوپی فانتزی و چندین نوع گوپی دیگر که اغلب نوع ماده این ماهی از نوع نر جثه بزرگتری دارد.

 

روش تهیه بذر قارچ دکمه ای:

 

1) روش تهیه سویه:

 

می توان سویه مورد نظر را بصورت خالص خریداری نمود ویا از بهترین قارچهای رشد کرده در محیط تهیه نمود به این صورت که در ابتدا محیط کشتی مانند دکستروز آگار را طبق دستور روی قوطی آن تهیه کرد سپس 20 سی سی از آن را در یک پلیت ریخته و به مدت 15 دقیقه در اتوکلاو در دمای 121 درجه سانتیگراد و فشار 1.5 پوند بر اینچ مربع قرار داده وبعد از سرد شدن در شرایط استریل از بین پایه و کلاهک وهمچنین 2 سانتیمتر بالاتر از پایین پایه در روی آن قرار می دهیم وسپس بصورت بر عکس در انکوباتور در دمای 25 در جه سانتیگراد به مدت 14 روز می گذاریم که در این صورت کل پلیت پر از میسیلیوم می شود.

 

2) تهیه بذر:

در ابتدا Kg   10 گندم دیم را به مدت 15 دقیقه در 15 لیترآب می جوشانیم ( بهتر است چند قطره مایع ظرف شویی در ان بچکانید ) سپس با شعله خاموش 15 دقیقه دیگر در آب بماندو بعد ان را در روی یک توری پهن کرده تا آب اضافی آن حذف شود سپس gr   120 گچ هیدراته (سولفات کلسیم ) و gr   30 گرم آهک هیدراته (کربنات کلسیم) بر روی آن ریخته و کاملا هم می زنبم سپس در کیسه های یک کیلویی ریخته و به مدت 2 ساعت در اتوکلاو در دمای 121 درجه سانتیگراد و فشار 1.5 پوند بر اینچ مربع قرار داده وبعد از سرد شدن در شرایط استریل از کمی از محتویات پلیت میسیلیوم دار را در کیسه ریخته وبه مدت 14 روز در دمای 25 درجه سانتیگراد انکوبه می کنیم که وقتی تمام گندمها سفید شدند آماده انتقال بر روی کمپوست می باشد.

  

 

روشهای کشت قارچ صدفی

کشت در کیسه: یکی از رایج ترین روش ها در کشت قارچ در اکثر نقاط جهان است. بعضی از مزایای آن به شرح زیر است.
1- ریسک کمتری نسبت به روشهای دیگر کشت دارد.
2- کنترل آسان آفات و بیماریها
3- امکان کشت در تمام طول سال
4- بازگشت سریع سرمایه
5- سرمایه گذاری اولیه کم
6- امکان کشت در خانه



کشت در قفسه یا تاقچه: (کشت در قفسه در یک نگاه) مرحله قبل از تخمیر و آماده کردن بستر، پاستوریزه و پر کردن، بذر زنی، دوره نهفتگی، میوه دهی، برداشت محصول، تخلیه

کشت در بطری: در این روش بطری ها را از بستر پر کرده و آن را استرلیزه کرده. آنها را در دمای 17-18 درجه سانتی گراد و رطوت 65-70 درصد قرار می دهند. حدود 25-20 روز طول می کشد که به مرحله میوه دهی برسد.

کشت روی کنده درخت: (درمناطق معتدل) دو روش اساسی برای کشت قارچ روی قطعات درخت وجود دارد. کشت روی قطعات بزرگ چوب، کشت روی قطعات کوچک چوب در این روش اسپان را روی قطعات درخت می ریزند و در شرایط مناسب رشد می دهند

روش کار : ابتدا بستر خود را انتخاب نمایید در مورد بستر در درس قبلی توضیح داده شده است .
اگر از کاه استفاده می کنید بهتر است ابتدا کاه ها را خرد کنید ( کاه های خرد نشده نیز قابل کاشت می باشند). برای ضدعفونی کردن کاه ها باید آنها را بجوشانید. برای این کار بهتر است کاه ها را درون کیسه های پلاستیکی ریخته و آنها را به مدت 45 دقیقه در آب جوش قرا دهید ( 45 دقیقه از زمانی که آب به جوش می آید). کاه ها را به مکان تمیز برده و 24 ساعت منتظر بمانید تا آب اضافی آن خارج گردد .
رطوبت مطلوب به نحوی است که وقتی یک مشت کاه را در دست فشار می دهید چند قطره آب از آن بچکد. قبل از ریختن کاه ها (بستر ) در پلاستیک ( پلاستیک های خیاری) بهتر است چند سوراخ در کف پلاستیک ایجاد نمایید.
کاههای ضد عفونی شده را تا ارتفاع حدود 20 – 30 سانتیمتر در داخل کیسه های پلاستیکی ریخته و با دست خوب فشرده نمایید، سپس بر روی آن یک لایه بذر بپاشید و این عمل را تا پر شدن کامل پلاستیک انجام دهید. برای فشرده شدن کاه ها بهتر است یک سوراخ در وسط کیسه ایجاد نماییم و در نهایت درب پلاستیک را ببندید. میزان بذر هر کیسه بستگی به مقدار کاه و اندازه کیسه حدود 200-500 گرم می باشد . میزان رطوبت دما نور و دیگر شرایط در دوره های رشد بسیار مهم است برای آگاهی می توانید به درس قبلی مراجعه نمایید .
کیسه های آماده شده را به مکانی تمیز و فاقد آلودگی با حرارت 20-30 درجه سانتیگراد برده .میزان دما در هفته اول بسیار مهم می باشد .
بعد از سفید شدن کامل پلاستیکها با میسلیومها ( 20 تا 30 روز بعد از کاشت ) پلاستیکها را با تیغ برش دهید و یا آنها را به طور کامل از بسته جدا نمایید تا قارچها فضای مناسب برای رشد داشته باشند. تامین رطوبت در این دوره بسیار اهمیت دارد. مناسبترین رطوبت هوا 85 تا 90 درصد می باشد .
حداکثر تا یک هفته بعد از برش پلاستیکها قارچهای کوچک در بدنه بستر ظاهر و پس از چند روز بزرگ و قابل برداشت خواهند شد. بهترین زمان برداشت زمانی است که لبه های قارچ به سمت بالا بر نگردد . برای برداشت قارچ می توانید ساقه قارچ را با دست گرفته و بپیچانید. در صورت رعایت کامل شرایط و حفظ دما، نور، رطوبت و غیره با روش فوق می توانید 3-4 هفته قارچ برداشت نمایید. فاصله کیسه ها از یکدیگر حدود 30 سانتیمتر باید باشد تا از تداخل کلاهکهای قارچ با یکدیگر جلوگیری گردد .
در مکان های کوچک برای حفظ رطوبت می توانید با اسپری نمودن بدنه بستر از خشک شدن آن جلوگیری کنید و اگر چنانچه بدنه بستر خشک شد می توان نسبت به آبیاری آن اقدام نمود. برای بالا بردن میزان رطوبت می توانید کف اطاق را دائما با آب خیس نمایید، بهتر است از دستگاه بخار ساز یا در صورت امکان از کتری آب جوش استفاده کنید. برای تشکیل کلاهک و تغییر رنگ آن نور کافی لازم است. (مراجعه به درس قبل)
نور طبیعی اطاق، برای کشت کافی است. از ورود حشارت، بیماری ها و آلودگی ها به داخل مکان پرورش حتما ممانعت گردد و در صورت مشاهده مگسهای ریز ( مگس سرکه ) نسبت به مبارزه با آنها اقدام گنید.
در صورتی که بذر آماده استفاده می کنید به چند نکته باید توجه کنید:
1- کیسه نایلونی حاوی بذر (اسپان) قارچ سالم بوده و فاقد پارگی یا چسب خوردگی می باشد.
2- دانه های اسپان(بذر) قارچ فقط به رنگ قهوه ای(رنگ غلات) یا سفید(ناشی از رشد ریسه ها یا میسلیوم قارچ خوراکی) بوده و فاقد رنگ سبز یا سیاه یا نارنجی( بیماری کپکی) می باشد.
3- داخل نایلون بذر(اسپان) قارچ فاقد هرگونه قطرات آب می باشد.
4- دانه های بذر (اسپان) قارچ حالت دانه بندی داشته و در صورت چسبیدگی با فشار دست به راحتی دانه دانه شود.
5- پنبه درب نایلون بذر(اسپان) قارچ سالم بوده و آلوده و کثیف نباشد.
در صورت تهیه بذر (اسپان) قارچ مناسب، امکان نگهداری آن در یخچال (دمای 4- 6 درجه بالای صفر) تا 21 روز میسر می باشد.

 

در کاشت درختان میوه باید نکاتی را رعایت کرد. از جمله اینکه این درختان معمولا پیوندی هستند یعنی یک گیاه با میوه خوب و مشخصات مورد نظر ما روی یک گیاه دیگر که ریشه‌های قوی دارد یا بومی منطقه ماست پیوند زده میشود تا خصوصیات مورد نظر ما از نظر مثلا میوه خوب یا آفات کمتر یا … در کنار ریشه‌های قوی برای ما تجلی پیدا بکند.

محل پیوند کاملا روی گیاه و معمولا در درختان میوه سردسیری در ارتفاع 15 یا 20 سانتی‌متری پایین گیاه قابل مشاهده است. این محل جایی است گیاه دومی روی گیاه اولی وصل شده‌است.

نکته مهم در کاشت درختان پیوندی این است که محل پیوند باید بالاتر از سطح خاک قرار گیرد. در صورتی که پیوند زیر خاک بماند در سالهای آتی که شاخه‌ها وجوانه‌های جانبی تولید میشوند معلوم نخواهد بود که این شاخه متعلق به پایه است یا پیوند؟ چرا این نکته اهمیت دارد؟ زیرا شما به عنوان باغبان باید شاخه‌های روییده از پایه را قطع کنید. چرا که این شاخه‌ها خصوصیات خوب پیوند را ندارند و باعث تلف شدن انرژی کلی هم خواهند شد.

علاوه بر این تماس خاک با محل پیوند ممکن است منجر به فعالیتهای عوامل بیماریزای قارچی – باکتریایی شده و پیوند بشکند.

در رزها این مساله کاملا مشهود است. زیرا رزها معمولا روی رز وحشی (سگ رز – گیلدیک) پیوند میشوند و اگر این پایه اجازه رشد پیدا بکند گلهای ریز سفیدرنگی با تیغهای فراوان تولید میکند و رز اصلی را کاملا کنار زده و پیوند را میشکند.

آماده‌سازی زمین:

فرض ما این است که شما میخواهید در باغچه خانه درخت بکارید.
محلی که میخواهیم درخت میوه را در آن بکاریم باید دارای خاک حاصلخیز و غنی باشد. اگر ساختمان را تازه احداث کرده‌اید احتمالا بقایای مصالح ساختمانی مانند گچ و سیمان و … در خاک باغچه باشد. این مواد باید از باغچه خارج و مخلوط خاک زراعی مرغوب همراه با کود حیوانی پوسیده و ماسه حداقل به ارتفاع نیم متر و اگر مقدور بود بیشتر از آن در باغچه خانه ریخته شود. اگر میتوانید پیشنهاد باغبانها این است که بیشتر از یک و نیم متر از عمق خاک باغچه را بردارید (زیرا درختان میوه تا چند متری عمق زمین هم ریشه میدوانند) و با خاکی که مخلوطی از خاک زراعی و کود حیوانی و ماسه باشد جایگزین شود. (البته هر چقدر خاک شما حاوی باقیمانده موجودات زنده اعم از گیاهان یا جانوران – مانند پوست مو پودر خون پودر استخوان و… باشد در آینده رشد گیاهان شما به دلیل وجود مواد آلی بیشتر – بهتر خواهد بود).

بهترین خاک زراعی آن خاکی است که رنگ آن تیره باشد و از قرمز به قهوه‌ای و سیاهی بگراید. این خاک باید از سطح زمین جمع آوری شود و به عمق بیش از سی سانتی متری نرود (خاک سطح الارض) خاک زراعی را مصالح فروشیها و حمل خاک‌ها برای شما می‌آورند. ولی حتما از بهترین محل خاک را تهیه کنید.

(در مناطق استثنایی کره زمین عمق خاک سطح الارض زیادتر از این عدد است و بستگی به محل زیست شما دارد. ممکن است از این عدد هم کمتر باشد)

خاک زراعی خوب را در حالت خشک، وقتی در مشت‌تان بگیرید و فشار دهید به هم میچسبد و فشرده میشود ولی با یک ضربه کوچک از هم جدا شده و دوباره پودر مانند میشود. خاک زراعی بد به شدت چسبنده است و از هم جدا نمیشود. خاک فقیر هم رنگ و روی جالبی ندارد و به زردی و خاکستری میگراید و برای باغچه خوب نیست.

آماده سازی چاله:

بعضی درختان میوه مانند گلابی یا گردو ریشه اصلی Tap root خیلی محکم و درازی دارند و برای این درختان لازم است که چاله عمیقتری کنده شود. عرض نیم متر برای مثال و عمق 75 سانتی متر برای خاکی که مناسب است کنده میشود ولی اگر محل شما کاملا نامناسب و سنگلاخی است میتوانید تا دو متر عمق و یک متر عرض بکنید و با خاک خوب پر کرده و درختکاری کنید. در کل عمق و قطر گودال باید از عمق و طول ریشه‌ها بیشتر باشد.

محل چاله باید عاری از ریشه‌های گیاهان دیگر باشد.

برای باغکاری معمولا توصیه میشود این چاله را از پاییز بکنید و آماده بگذارید تا بهار که میخواهید کشت کنید رطوبت درون چاله افزایش یافته و موجودات ذره بینی در محل چاله آماده خدمتگذاری به نهال جدید باشند.

در حال حاضر تراکتورهای مجهز به چاله‌کن نیز وجود دارند و میتوانند سرعت چاله‌کنی را چندین برابر کرده و هزینه کارگر را پایین‌تر بیاورند (این خدمت در گلستان علی نیز ارائه میشود)

آماده سازی نهال:

تا قبل از کاشت باید ریشه‌ها را پاشنه پوشی کرد. یعنی ریشه‌ها نباید در معرض نور و هوا باشد و بهتر است اطراف ریشه‌ها را با خاک یا ماسه یا کیسه پلاستیکی سیاه پوشاند.

معمولا شب قبل از کاشت، نهالها را در آب میگذارند تا ریشه‌ها به اندازه کافی آبگیری بکنند و رقابت اسمزی بین خاک و ریشه اگر بوجود آمد ریشه‌ها آب از دست نداده و خشک نشوند.

ریشه‌های نهالی که میخرید باید کاملا قوی و سالم باشد. در هنگام در آوردن گیاه ریشه‌ها صدمه میبند. این قسمتهای صدمه دیده را با قیچی تیز باید هرس کنید. تا سطح تماس محل زخم با خاک کمتر شده و احتمال بروز بیماریهای قارچی کاهش یابد. این عمل همچنین موجب تحریک ریشه به تولید ریشه‌های فرعی میشود.

از طرف دیگر چون حجم ریشه‌ها در اثر انتقال کم شده‌است. بهتر است حجم ساقه‌ها را نیز هرس کرد تا ریشه و ساقه متناسب باشند.

در صورتیکه محل شما بادگیر است. همراه با نهال یک قیم محکم نیز کنار نهال قرار دهید تا باد نهال را خم کرده و نشکند. و این قیم ممکن است لازم باشد چند سال در کنار نهال باقی بماند.

همچنین نهال میوه را معمولا کوتاه نگه میدارند تا عمل میوه چینی راحت باشد. برای این کار مثلا در مورد سیب ساقه اصلی را پس از کاشت تا 80 سانتیمتر بالای محل پیوند نگه داشته و بالاتر از آن را حذف میکنند. این کار باعث میشود ساقه‌های جانبی به شکل یک جام رشد کرده و نور کافی به درون شاخه‌ها برسد. (این موضوع مبحث بزرگی به نام «هرس» است و در کتابهای مختلفی به زبان فارسی به طور تخصصی توضیح داده شده‌است.)

عمل پرالیناژ:

در مقیاس بزرگ برای اینکه درصد موفقیت کاشت درختان بیشتر شود، پرالیناژ تمهیدی است که کمک زیادی به باغبان میکند. این عمل عبارت است از آغشته کردن ریشه نهال به موادی چسبنده و ضدعفونی کننده.

در یک بشکه 100 لیتری آب مقدار 10 کیلوگرم رس الک شده + 5 کیلوگرم پهن الک شده + 300 گرم سم قارچ کش مانند بنومیل مخلوط میکنند. و ریشه نهال را درون آن فرو برده و سپس میکارند.

رس و پهن به ریشه‌ها میچسبد و به دلیل خاصیتهای مختلفی که خداوند به آنها داده موجب ترمیم زخم‌های ریشه و حفظ رطوبت اطراف ریشه و تامین مواد غذایی اولیه مورد نیاز ریشه میشوند. سم قارچ کش نیز که فعالیت قارچها را در اطراف ریشه کم میکند.

این عمل در هر مقیاسی قابل انجام است و شما میتوانید به جای 100لیتر آب از 10 لیتر آب+1 کیلوگرم رس+نیم کیلوگرم پهن + 30گرم سم قارچ کش استفاده کنید برای کاشت چند نهال از این مخلوط استفاده کنید.

انجام کاشت نهال:

بعد از کندن چاله، مهم طرز و محل قرار گیری نهال است. محل پیوند باید حدود 15 سانتیمتر (یکم بالا پایین اشکال ندارد) بالاتر از سطح خاک قرار گیرد.
ریشه‌ها باید به صورت مرتب در خاک قرار گیرند و پیچیده و در هم نباشند. برای اینکار معمولا مقداری خاک به صورت کله قندی در ته چاله میریزند و ریشه‌های نهال را روی آن مرتب رو به پایین میگذارند.

روی ریشه‌ها را با خاک خوب سطح‌الارض میپوشانند و میتوانید اطراف نهال را به صورت کاسه‌مانندی شکل بدهید تا آب در آن خوب جای بگیرد و به مرور ته‌نشین شود.

نهال را به صورت عمود بر سطح قرار داده و تراز بودن آن را از دو طرف چک کنید، قبل از آبیاری خاک اطراف نهال را معمولا با ضربات پا محکم میکنند و بلافاصله آبیاری انجام میشود.

از این پس آبیاری باید به موقع انجام شود تا وقتیکه گیاه بتواند ریشه‌های جدید تولید بکند و از رطوبت خاک حداکثر استفاده را بکند. مقدار آبیاری به نوع درخت ربط زیادی دارد. مثلا نهال صنوبر یا بید به آبیاری زیاد جواب مثبت داده رشد بیشتری میکنند ولی برخی نهالها ممکن است به غرق آبی حساسیت نشان داده و بدتر خراب بشوند. لذا بهتر است آبیاری به اندازه باشد. در نهال جوان تازه کاشته شده میباید آب به اندازه کافی فراهم بشود و هر چند روز یکبار قبل از خشک شدن اطراف ریشه حتما آبیاری کنید.

خرزهره

نام علمی: Nerium oleander

نامهای انگلیسی:Oleander, Rose bay, Rose laural, South sea rose

نام های فارسی: خرزهره، جاروجور، گیش، کیش، ژاله، شبرنگ

خَرزَهره درختچه‌ای سمی و همیشه سبز از راسته گل‌سپاسی‌سانان (Gentianales)،تیره?

خرزهرگان (Apocynaceae) است که به طور معمول در پارک‌ها برای اهداف زینتی کاشت

می‌شود.

خرزهره گیاهی است چند ساله که به صورت بوته ای و یا درختچه می روید. این گیاه که بومی

مناطق مدیترانه ای است، به عنوان گیاه زینتی در بسیاری از نقاط دنیا کاشته می شود.

خرزهره در تمام طول سال سبز بوده و دارای رشد سریعی است بطوری که معمولاً هر سال

یکبار هرس می شود. برگ های آن سبز تیره با قوامی چرمی و رگبرگ های واضح، باریک،

نیزه ای کشیده به طول 10 تا 20 سانتی متر هستند. گلها به رنگ های متنوع و در فصول گرم

ظاهر می شوند.

برگ خرزهره به برگ بیدشبیه‌است ولی از برگ بید ستبرتر و بزرگ‌تر است. گل‌های سرخ و

سفید دارد و حیوانات اگر برگ آنرا بخورند می‌میرند^.

خرزهره دارای ساقه بسیار و برگهای سه تائی و گلهای رنگین که در نقاط گرم و خشک

می‌روید و همه آن بواسطه «گلیکوزوئیدهای قلبی»موجود در آن بویژه اولئاندرین سمی

است . وحشی این درختچه در جنوب ایران از جمله در حوالی جهرم و لار و جزایر خلیج فارس

و میان عباسی و سیرجان دیده شده‌است^.

در نقاط گرمسیرى خرزهره در باغ ها کشت مى شود و به صورت درخت یا بوته اى بزرگ، رشد

و نمو مى کند.

در نقاط سردسیرى، خرزهره به صورت گیاهى گلدانى، و در داخل گلدان نگه دارى مى شود و

باید در محیطى باشد که دماى نسبتا مناسب یعنى بالاتر از 12 درجه سانتى گراد را داشته

باشد.

این گیاه دائم سبز است و در فصل پاییز خزان نمى کند. گل هاى خرزهره در واریته هاى

مختلف به رنگ هاى بسیار جذابى یافت مى شود. نوع ابلق آن از نظر طراحىِ منازل و آپارتمان

ها جالب است.

تکثیر:

تکثیر این گیاه از طریق قلمه گیرى بسیار آسان است و بهترین فصل قلمه گیرى آن بهار مى

باشد. قلمه ها را باید در بسترى مرطوب و گرم کاشت تا ریشه دهند، سپس قلمه هاى ریشه

دار به گلدان انتقال مى یابند.

خاک مناسب گیاه:

خاک این گیاه باید داراى مواد آلى زیادى باشد و مقدار رس آن نیز بالا باشد تا ریشه ها به

خوبى در خاک مستقر شوند.

گیاه خرزهره در سال دوم بعد از کاشت به گل مى نشیند.

این باغ که آنرا رویایی ترین و قدیمی ترین باغ انگلستان و همینطور نمونه ای منحصر بفرد در جهان نامیده اند

در منطقه Cumbria واقع شده که در نظر کارشناسان این مکان شگفت انگیز به دلیل چشم انداز الهام بخش

آن بسیاری از نویسندگان، هنرمندان و موسیقیدانان بریتانیایی را به خود جذب کرده است. گفتنی است

Cumbria یکی از زیباترین مناطق انگلستان است.

******** یکی از زیبا ترین خلقتهای خدا********

گل میمون یا ارکیده اکوادوری در جنگل‌‌های پرو به حدی شبیه به صورت میمون است که نام آن برازنده‌اش

است.

این گل که به واژه‌‌های دیگری چون «دراکولا»، «اژد‌های کوچک» معروف است، بسیار عجیب به نظر می‌رسد.

این گل در جنگل‌‌های جنوب شرقی اکوادور می‌روید و در ارتفاعات 2000 متری رشد می‌کند و بندرت می‌توان

آن را یافت. شکل ظاهری گل از دو کاسبرگ بزرگ که روی آن تصویر یک میمون حک شده است دیده می‌شود.

گل «دراکولا سیمیا»، نوعی گل ارکیده است که بسیار شگفت‌انگیز به نظر می‌رسد.

این نوع گل حدود 120 گونه متفاوت در اکوادور و پرو دارد که رنگش عمدتاً ارغوانی است. این گل در هر زمان از

فصول سال می‌روید و به فصل خاصی تعلق ندارد. عطر و بوی گل شبیه به پرتقال است.

آنچه این گل را متمایز کرده شباهت بیش از حد آن به صورت میمون است.